ارزیابی تطبیقی روایات معصومان (ع)با اقوال لغویان در مفردات سوره بقره(تا آیه 58)

چکیده ائمه (ع) در شرح واژگان قرآن روش های مختلفی داشتند: اکتفا به ذکر کلمه مترادف واژه بدون توضیح اضافی، ذکر معنا همراه با مطالبی در شرح آن( آوردن مصداق یا تاویل آیه) یا برای پی بردن به معنا وریشه کلمه از آیات دیگر قرآن بهره می بردند (روش تفسیر قرآن به قرآن) لغویون هم به علوم لغت توجه داشتند: به لهجه قوم عرب وتطورات معنایی لغت در طول زمان ، توجه به واژگان غیر عربی (معرب)،چگونگی پیدایش وزایش واژگان (وضع واشتقاق)، اشعار عرب وسایر علوم مربوطه به طوری که می توان گفت تشابهات بین هردو فراوان است چون با بررسی متوجه می شویم. سیر نگارش مدون کتابهای لغت به قرن دوم برمی گردد صحابه ای همچون ابن عباس که از یاران پیامبر(ص) و امام علی (?) بوده واین احتمال وسوال مطرح است که آیا در دوره های قبل نیز آثار مدونی بوده ؟ ویا صحابه از خود آنان روایت کرده اند؟ به هر حال می توان گفت: لغویان در حد کاربردهای اعراب آن عصر به تبیین معانی واژگان پرداختندوامامان(ع) غالباً از این حدگذر کردند و به تبیین مراد خداوند ازآن واژگان با عبور از معانی ظاهری آنها پرداختند در تبیین معنایی از معانی مشترک معنوی و تبیین مصادیق و گاه تاویل مفردات قرآنی استفاده نمودند.در این موارد اختلاف دیدگاه میان امامان(ع)وتفسیر واژگان توسط لغویان مشاهده می شود